دفتر پنجم مثنوی هم به سلامتی به پایان رسید،اشعار مولانای عزیز آن قدر زیبا،شیرین و آموزنده است،که به راحتی نمی توان از آن گذشت.در اینجا چند بیت از زیباترین و زیرکانه ترین شعرهای دفتر پنجم را آورده ام:
* آنچ بیند آن جوان در آینه پیر اندر خشت می بیند همه
پیر، عشق تست نه ریش سپید دستگیر صد هزاران ناامید
* گر به ریش و خایه مردستی کسی هر بزی را ریش و مو باشد بسی
پیشوای بد بود آن بز شتاب می برد اصحاب را پیش قصاب
ریش شانه کرده که من سابقم سابقی لیکن به سوی مرگ و غم
هین روش بگزین و ترک ریش کن ترک این ما و من و تشویش کن
تا شوی چون بوی گل با عاشقان پیشوا و رهنمای گلستان
کیست بوی گل؟دم عقل و خرد خوش قلاووز ره ملک ابد
مریم26 مرداد88
سلام دوست گرام....وبلاگ جالبی داری ... به منم سر بزن خوشحال میشم
سلام چشم سر می زنیمممم!