گوهرهایی از شمس پرنده

گوهرهایی از شمس تبریزی(پرنده) : 

"عمل عمل دل است و خدمت خدمت دل است و بندگی بندگی دل است.... اگر نه گرسنگی از کجا و بندگی خدا از کجا؟و این ظواهر تکلیفات شرع از کجا و عبادت از کجا؟ 

اغلب این شیوخ راه زنان دین محمد بودند.همه موشان خانه دین محمد،خراب کنندگان بودند.اما گربگانند خدای را از بندگان عزیز که پاک کنندگان این موشانند. 

خداپرستی آن است که خودپرستی رها کنی! 

قومی باشند که آیت الکرسی خوانند بر سر رنجور و قومی باشند که آیت الکرسی باشند. 

آن کیمیا بر من دختر آمد و به وقت آن چندان شیوه و صنعت از کجا بودش؟خداش بیامرزد ! چندان خوشی ها به ما داد ! روزان همه بدخویی کردی و شب چو در جامه خواب در آمدی،عجب بودی.گفتی: ذکرم می باید !خنده ام گرفتی......... 

همین که عیب دیدن گرفت،بدان که محبت کم شد. 

من میروم که سر بشویم.تو چه می کنی؟می روی؟می پایی؟ 

هرکه گویدکه تو را فلان ثنا گفت ، بگو مرا ثنا تو می گویی او را بهانه می سازی. هر که گوید که تو را فلان دشنام داد، بگو مرا تو دشنام می دهی او را بهانه می کنی،این او نگفته باشد یا به معنی دیگر گفته باشد. 

تعریف و گواهی عاشق نشنوند،زیرا که خاصیت عشق آن است که عیب هنر نماید. 

آخر چگونه است که با ما نمی باشی ؟ او را چه می کنی ؟ لاغ کند ؟ من لاغ به از او کنم.عطله ؟ من نیز عطله کنم.بازی ؟ من نیز بازی کنم.رندی ؟ من نیز رندی کنم.هر چه او می کندمن نیز چنان کنم.راضی نمی شوی ؟ لیکن این جهت تو کنم. 

مرا از آن کباب های زهرا آرزوست.خوش کباب می سازد.ترد و لطیف و آبدار 

آری عروس را با داماد گفتی هست،اما چون وقت ایلاج باشد گفت در نگنجد و اگر در آن حالت گفتی باشد، آن صحبت او را ذوق ندهد،زیرا که در آن وقت اگر سخن گویی از بی رغبتی و بی مرادی شهوت راندن است،که اگر رغبتی بودی از طرفین سخن در نگنجیدی!"

مریم27 شهریور 89