با شیخ اجل سعدی
*هر چه به دل فرو آید،در دیده نکو نماید.
*چون عاشق و معشوقی در میان آمد،مالک و مملوک برخاست.
* نباید بستن اندر چیز و کس دل که دل برداشتن کاریست مشکل
*ز خود بهتری جوی و فرصت شمار که با چون خودی گم کنی روزگار
* طریق درویشان ذکر است و شکر و خدمت و طاعت و ایثار و قناعت و توحید و توکل و تسلیم و تحمل. هر که بدین صفتها که گفتم موصوفست به حقیقت درویشست و گر در قباست ! اما هرزه گردی بی نماز هواپرست هوس باز که روزها به شب آرد در بند شهوت و شبها روز کند در خواب غفلت و بخورد هر چه در میان آید و بگوید هر چه بر زبان آید رندست وگر در عباست !
مریم18 اردیبهشت
ند عاشق سعدیم و از اینکه این نوشته رو خوندم باز غرق لذت شدم.چه نوشته شیخ اجل . تحمل چو زهرت نماید نخست ولی شهد گردد چو در طبع رست...مارا سری است با تو که گر خلق روزگار دشمن شوند و سر برود هم بر آن سریم
نثر زیبا و روان متن جذابیت بیشتری دارد تا پایان خوش فیلم که تکرار پایان خوش خیلی از فیلمهای دیگر هم هست...